Slapeloze nacht levert bijzondere ontmoeting op: ‘Welkom in mijn restaurant zonder dak’

Het was te warm om te slapen. Mijn kussen en laken hadden zich ontpopt tot vijand, en ik werd chagrijnig van mijn eigen gewoel. En dus deed ik wat elke verstandige Dordtenaar om half drie ’s nachts níet doet: ik besloot te gaan wandelen. Blafmans, die mijn gedachten leest, stond al klaar bij de voordeur.