Wat als zo’n oudere mijn kaart opent en denkt: ‘Ik was al eenzaam, maar dit zonnetje maakt het écht schrijnend?’

Als kind had ik een vakantiemaatje, genaamd Bollie. Een natte bal wc-papier, bij elkaar gehouden door water, zeep, en mijn enthousiasme. Elke dag ververste ik zijn buitenste laagje papier. Ik naaide en knutselde kleertjes voor hem. En een bank, een zonnebril, zelfs een hangmat. Hij sleepte me door de saaie uren heen die ik met mijn ouders in de vakanties doorbracht, terwijl we over de zee voeren.